برای ارتقاء ایمنی ترافیک و رعایت حقوق شهروندی باید آموزش در تمام مقاطع سنی وجود داشته باشد که به تاکید این عده از کارشناسان؛ عدم توجه به این امر بین گروه های مختلف آسیب پذیر در محیط ترافیک و کودکان به جهت عدم آموزش بیشترین صدمه را می بینند.
به اعتقاد آنان برای تاثیر گذاری بر کودکان از روش های گوناگون از قبیل آموزش نظری در مدارس، آموزش عملی تبلیغات و رسانه های گروهی می توان بهره گرفت اما آموزش های مستقیم رفتار ترافیکی به کودکان در محیط واقعی توأم با خطراتی برای آنها می باشد
.
با این همه، یکی از روش های آموزش عملی به کودکان استفاده از پارک های آموزش ترافیک است که شبیه محیط واقعی ترافیک، به طور مثال راه ها، خط آهن ، پیاده رو و خیابان ها، علایم راهنمایی ، چراغ راهنماها و دیگر نشان ها در مقیاس کوچکتر طراحی و احداث می شود.
بر اساس داده های تاریخی؛ ایده پارک آموزش ترافیک با استفاده از خودروهای کوچک نخستین بار توسط یک فرد آلمانی فنلاندی الاصل به نام (جاکا ناپاری) ارایه شد.
با تلاش او نخستین پارک مجهز به چراغ راهنما و تابلوهای ترافیک و خط کشی معابر در سال 1989 میلادی در شهر هامبورگ آلمان گشایش یافت .
از آن موقع به بعد بیش از صدها پارک آموزش ترافیک در کشورهای مختلف دنیا مورد بهره برداری قرار گرفت.
